زیبایی های زندگی

گل سیما دوید و لیوان ابی برایش اورد 

علی جرعه ای اب نوشید در همان حال نشسته صدایش را بلند کرد تا همه بشنود

من خواهان او هستم حتی اگر بدترین بیماری ها را داشته باشد 

گل سیما به علی خیره شده بود و چقدر این طرز حرف زدن علی را دوست داشت محکم و با اراده 

برادرها با شنیدن این حرف مات و مبهوت یکی یکی از خانه رفتند 

اما پدر حمید و همسرش ماندند

وقتی همه رفتند مادر حمید به سمت علی امد و در حالیکه از خوشحالی گریه می کرد رو به علی کرده گفت: از خون پسرم گذشتم من تا اخر عمرم دیگر با تو دشمن نیستم هر که هرچه می خواهد بگوید 

بعد در حالیکه از خانه خارج می شد زیر لب می گفت : وای اگر فاطمه بفهمد ….

سه روز بعد علی و فاطمه به عقد هم در امدند 

همه ی روستا بودند حتی برادران  

انگار با این ازدواج گره های زیادی باز می شد چرا که ان شب همه با علی و مادرش خوب بودند وهرکدام از برادران هدیه ای به علی و نو عروسش دادند

گل سیما ان شب دو رکعت نماز شکر خواند و خدا راشاکر بود که علی مثل خودش ازدواجی غریبانه و در سکوت نداشت

ان شب تمام ده از ولیمه ی عروس و داماد بهره مند بودند و علی به همه گفت: ما عروسی نمی گیریم و می خواهیم برویم مشهد وقتی برگشتیم همه برای شام تشریف بیاورید 

یک ماه بعد هر دو رفتند مشهد

حالا روستا دو حافظ کل داشت و از این به بعد هم برای دختران و خانمها کلاس قران برگزار می شد هم پسرها و اقایان 

انها 5 سال از بهترین روزهای عمرشان را با هم بودند و ثمره ی این ازدواج یک دختر و یک پسر بود به نام زهرا و محمد

گل سیما هر دو فرزند علی را دید و در سال چهارم ازدواجشان از دنیا رفت 

و همسر علی یک سال بعد از گل سیما دنیا را ترک کرد 

حالا علی کنار قبر همسرش نشسته و به همه ی این سالهایی که گذشت فکر می کند 

به همه سختی ها و شیرینی های این دنیا و به فرزندانی که بدون مادر هستندو به سرنوشتی که از این به بعد برایش رقم خواهد خورد

برخواست لباسهایش را تکاند و دست دو کودکش را گرفت و ارام ارام به سمت خانه حرکت کردند در حالیکه زیر لب این شعر را می خواند :

بشنو از نی چون شکایت می‌کند
از جداییها حکایت می‌کند
کز نیستان تا مرا ببریده‌اند
در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم
هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من
سر من از نالهٔ من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست
تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست
آتشست این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد
آتش عشقست کاندر نی فتاد
جوشش عشقست کاندر می فتاد
نی حریف هرکه از یاری برید
پرده‌هایش پرده‌های ما درید
همچو نی زهری و تریاقی که دید
همچو نی دمساز و مشتاقی که دید
نی حدیث راه پر خون می‌کند
قصه‌های عشق مجنون می‌کند
محرم این هوش جز بیهوش نیست
مر زبان را مشتری جز گوش نیست
در غم ما روزها بیگاه شد
روزها با سوزها همراه شد
روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست
هر که جز ماهی ز آبش سیر شد
هرکه بی روزیست روزش دیر شد
در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسلام

 از همه ی دوستانی که در این مدت داستان را خواندند و از نظرات زیبایشان مرا بهره مند کردند کمال تشکر را دارم ???????

منتظر نقدها و نظرات شما هستم ?

✍و شما هم منتظر داستان جدیدم باشید…

یک روز که گل سیما بیرون رفته بود برای خرید در راه بازگشت یکی از همسایه ها را دید و همسایه تبریک گفت و بعد ادامه داد خداروشکر که با بچه های حاجی خدابیامرز اشتی کردید

گل سیما با تعجب پرسید: اشتی؟

بله دیگر خودم چندبار دیدم خاله ی حمید به خانه ی شما می امد!

اینجا بود که گل سیما فهمید این چندوقت چه کسی را به خانه راه میداده 

شب همه ی حرفهای زن همسایه را برای علی گفت 

علی بعد از شنیدن ماجرا کنار مادر نشست و باحالت خاصی که گویی شرم و خجالت داشت در مورد علاقه اش به ان دختر صحبت کرد 

گل سیما هنوز از شوک خبر صبح بیرون نیامده وارد شوک حرفهای علی شده بود او فقط حرفهای علی را شنید و بدون انکه نظرش را بگوید مات و مبهوت رفت تا بخوابد

اما علی اصرار داشت نظر مادرش را بداند برای همین دنبالش راه افتاد و نظرش را بارها پرسید

گل سیما بعد از مکثی طولانی گریه کنان به علی گفت :اگر برادرانت از امدن او به اینجا خبر دار شده باشند و اذیتش کرده باشند چه ؟من برای ان دختر نگرانم و تو از علاقه ات حرف می زنی؟

علی سرش را به زیر انداخت و به اتاقش رفت….

فردا صبح برادران همچون دسته ای راهزن که به خانه ای حمله می کنند چنان در را کوبیدند که گل سیما همانطور که در حیاط ایستاده بود مات و مبهوت در جایش خشک شد

علی اما بدون ترس امد و درب را باز کرد یکی از برادران او را گرفت تا به دیوار بکوبد اما علی قوی بود و دستش را گرفت 

چندنفری خواستند او را بزنند اما هرچه تلاش کردند حریف یل گل سیما نشدند 

بالاخره حوصله ی علی سر رفت و داد کشید چه خبر است که اینطور به اینجا امده اید و همه چیز را می خواهید از بین ببرید

انها از ان دختر گفتند و اینکه علی قصد فریب او را داشته اما علی جلوی انها ایستاد و از خود به خوبی دفاع کرد مخصوصا اینکه مادرش هم در جریان امدن ان دختر بود 

علی وقتی دید برادران کمی ارام شدند به انها گفت چرا با من دشمن هستید؟ چرا من هیچ وقت نباید با شما برادران باشم که البته شما را دوست دارم 

باور کنید نه من و نه مادرم دشمن شما نیستیم کاش این همه بغض و نفرت یک روز تمام می شد باور کنید من خواستار ازدواج با ان دختر هستم 

این را که گفت برادران با حیرت به یکدیگر نگاه کردند

ناگهان یکی از برادران برخواست و رو به علی گفت : نکند فکر کردی ان دختر از عمد خود را به فلجی زده بود؟ نخیر او هم فلج است و هم در سرش توموری کشنده دارد 

حالا باز هم از علاقه ی دروغینت به ان دختر می گویی ؟ 

علی با شنیدن این حرف سرش گیج رفت و به زمین افتاد 

✍منتظر قسمتهای بعدی باشید…

همین که ماشین ایستاد علی کرایه را حساب کرد و با مادر وارد قبرستان شدند گل سیما با تعجب و حیران زده دنبال علی می رفت علی حرفی نزد و گل سیما با همه ی سوالات ذهنش ساکت بود

بعد از یکی دو ذقیقه رسیدند سر مزار حمید و در سکوتی سخت و سرد علی مدتی را در کنار قبرش نشست 

وقتی ایستاد اثار گریه بر صورتش نمایان بود گل سیما باز هم سکوت کرد 

وعلی باز بدون هیچ حرفی جلو می رفت و گل سیما هم بدنبالش تا رسیدند به یک اتاقک ته قبرستان 

در را که زدند اقا غلامرضا امد بیرون نگاهش به علی که افتاد از خوشحالی گریه افتاد 

بعد از در اغوش گرفتن همدیگر وارد خانه شدند  علی از غلامرضا برای گل سیما گفت از خاطرات تلخ و شیرینشان و راهنمایی های ان مرد مهربان 

اقا غلامرضا هم حسابی از انها پذیرایی کرد چیز زیادی نداشت ولی با همان داشته هایش حسابی از خجالت مهمانها در امدوقتی چهره ی شاد علی را می دید خوشحال تر میشد

چندساعتی انجا نشستند و بعد از خداحافظی ماشینی گرفتند و به سمت روستا رفتند

علی در مسجد برای بزرگ و کوچک کلاس قران داشت هم حفظ هم روخوانی 

از طرف مدارس روستا هم از او دعوت میشد تا برای بچه های مدرسه کلاسهای قرانی تشکیل ذهذ

از انطرف تمام روستا از او می خواستند تا در مراسمهای مختلف به خانه ی افراد بیاید و قران بخواند 

او به درستی جا پای حاج علی گذاشته بود و مایه ی افتخار مادر و اهل روستا بود

کم کم با راهنمایی ها و اموزشهای علی افراد زیادی در روستا حافظ قران شدند و هر کدام عامل موفقیت را استادی همچون علی می دانستند 

یکبار که علی در هوایی به شدت بارانی به خانه بر می گشت دختری را سوار بر ویلچر دیدکه در میان جوی ابی گیر افتاده و چرخش حرکت نمی کند 

علی به او کمک کرد و بعد ادرس منزلش را گرفت و او را به خانه اش رساند 

علی ان دختر را تا ان روز ندیده بود ولی گویا دختر که تقریبا همسن علی هم بود او را کامل میشناخت 

علی درب خانه ی دختر را زد و همین که امد برود دختر او را صدا زده از او خواست به او هم قران بیاموزد 

علی هم شماره تلفن خانه را داد تا دختر با مادر او هماهنگ کند و اگر مادرش صلاح دانست به او قران را یاد دهد اخر علی برای نوجوانان و جوانان روستا کلاس داشت و تا ان موقع برای دخترخانمها کلاس برگزار نکرده بود 

علی بلافاصله به خانه برگشت و با مادرش جریان را در میان گذاشت 

دختر هم همان شب زنگ زد 

و گل سیما اجازه داد دخترک هر روز به خانه ی انها بیاید و علی به او قران یاد دهد 

هرچند گل سیما هم ان دختر را نمی شناخت

روزها می گذشت و دختر در درس قران پیشرفت زیادی داشت علاوه بر انکه تقریبا بیست جزء قران هم در این مدت کوتاه به حافظه سپرده بود 

یک روز هر چه صبر کردند دختر نیامد 

گل سیما گفت حتما مریض شده یا مسافرت رفتند  اما دختر یک هفته گذشت و باز هم به انجا نرفت 

اینبار هم علی و هم گل سیما نگران دختر شده بودند

✍منتظر قسمتهای بعدی باشید…

گل سیما خیلی کار داشت 

روزهایی که علی در زندان بود دل و دماغی نداشت اما الان باید خانه را برای گل پسرش اماده کند 

از حیاط و حوض و باغچه گرفته تا تمیزی سایر اتاقها از جمله اتاق علی 

گل سیما همچون گذشته خوش سلیقه و با حوصله تمام کارها را انجام داد 

شب از فرط خستگی نفهمید کی خوابش برد

صبح اول وقت می رفت دم زندان تا علی را با خود به خانه بیاورد

علی کم کم بساط رفتن را جور می کرد 

با همه خداحافظی کرده بود و کلید کتابخانه را هم تحویل داد

بلندگو اسمش را که خواند بی معطلی ساکش را برداشت و رفت 

در سالن که قدم می زد تمام خاطرات این دو سال پیش رویش می امد از کشته شدن حمید تا اشنایی او با غلام رضا و یادگیری قران تا حفظ قران و توسلات 

تجربیات کتابخانه برای اینده اش حتما مفید خواهد بود و حالا دلتنگیش برای رسیدن به مادر قدم و قلبش را به تندی سوق میداد

در را که باز کردند مثل پرنده ی ازاد شده از قفس می دوید و اشک میریخت انقدر مادر را بغل کرد و گریه کردند تا سبک شدند

در راه او زبان بود و گل سیما گوش دلش می خواست فقط از خوشی های زندان بگوید تا گل سیما کمتر غصه بخورد 

گل سیما که دلش برای حرفهای علی تنگ شده بود علاوه بر شنیدن تمام حواسش به پسری بود که هم فکرو عقلش هم جثه اش نسبت به قبل بزرگتر شده بود 

در نگاه گل سیما علی دیگر آن پسر بازیگوش نبود مردی شده بود برای خودش و حرفهایش یکی در میان از قران بود و روایت و این طرز حرف زدن علی گل سیما را می برد به روزهای خوشش با حاج علی 

اری انگار علی همه جوره داشت شبیه پدرش می شد 

ناگهان علی ادرسی به راننده داد و مسیر حرکتشان عوض شد 

گل سیما هر چه از علی می پرسید قرار است کجا بروند علی زیربار جواب نمی رفت 

بالاخره ماشین در همان ادرسی که علی داده بود ایستاد

✍منتظرقسمتهای بعدی باشید…

از ان طرف گل سیما که نگران حال و روز علی بود به مسجد می رفت و نیت کرده بود تا آزادی پسرش هر 5 شنبه مسجد را جارو بزند

ان روز هم وضو گرفته و لوازم کارش را برداشت تا به مسجد رود درب مسجد را باز کرد و وارد شد شب گذشته باران باریده بود و فضای مسجد با ان دیوارهای کاه گلی بوی معطری داشت

غرق بوی کاه گل نم دار شده بود که کم کم شروع کرد

کل مسجد که البته بسیار هم بزرگ بود را جارو زد بعد سراغ چادرها و جانمازها رفت و انها را بسیار بسیار با حوصله تا زد و سر جایشان گذاشت

بعد کتابخانه ها را دستمال کشید و قران و مفاتیح ها را هم نظم بخشید

سپس دستمالی برداشت و تمام شیشه های مسجد را پاک کرد

کارها که تمام شد از خستگی در گوشه ای از مسجد به خواب رفت

ناگهان با صدای اذان رادیو که متولی مسجد پشت بلندگو گذاشته بود بیدار شد

برخواست برای وضو که ناگهان پسران حاج علی یکی یکی وارد مسجد شدند البته با زنهایشان اگر مردم نرسیده بودند حتما بین انها دعوا می شد 

گل سیما به محض اتمام نماز در شلوغی به خانه برگشت او می دانست این نفرت هیچگاه تمام نمی شود و همیشه پسران حاج علی خدابیامرز برای او درد سر خواهند بود 

اما لحظه ای از محبت خدا نا امید نبود و همچنان با امیدواری چشم به راه برگشت علی بود

روزها می گذشت و علی همچنان در کتابخانه کار می کرد او دیگر قران را کامل حفظ بود از طرف زندان او را برای چند مسابقه فرستاده بودند و چندین رتبه ی استانی و کشوری دریافت کرده بود و حالا یک مدرک حفظ کل قران داشت

گل سیما در تمام مسابقات پا به پای او شرکت می کرد و دائم قربان صدقه ی یکی یکدانه اش می رفت

یک روز بعد از کار در کتابخانه  روی تخت خود دراز کشیده بود و مشغول خواندن یک کتاب بود که از بلندگو اسم او را صدا زدند 

وارد اتاق رییس شد و رییس زندان هم مژده ی ازادیش را داد و او بعد از دیدن حکم ازادیش به سمت نمازخانه ی زندان دوید و وضو گرفت و دو رکعت نماز شکر خواند انگار روح تازه ای در رگهایش جاری شده بود احساس سبکی می کرد و بعد از نماز از خوشحالی یک دل سیر گریه کرد انگار تمام این اشکهای روی صورتش حاصل بغضهای این مدت بود که یکی یکی روی صورتش جاری می شدند 

او اول از همه به گل سیما خبر داد 

گل سیما هم همان روز یک جعبه ی بزرگ شیرینی گرفته تمام مسجد و همسایه ها را شیرینی داد انگار می خواست همه را در این لحظات در شادیش شریک کند 

از فردا گل سیما برای امدن علی خانه را اماده می کرد

✍منتظر قسمتهای بعدی باشید…