زیبایی های زندگی

علی از خلوتی کوچه استفاده کرد و خودش را به خانه رساند می خواست لباسهایش که غرق خون بود را عوض کند که صدای بستن در او را به سمت صدا متوجه کرد 

از پشت پنجره ی اشپزخانه دید عده ای وارد خانه شدند و حتما امدند تا او را با خود ببرند

دوید سمت انبار و در اتاقک مخفی که در پشت کتابخانه ساخته شده بود و از انجا که فقط خودش و گل سیما از ان خبر داشتند مخفی شد (حاج علی قبلا این اتاقک را ساخته بود چون می دانست پسرانش برای گل سیما مشکل ایجاد می کنند )و حالا این ارث پدری جایی بود که علی می توانست مخفی شود و هیچکس پیدایش نکند 

اهالی وارد خانه شدند و وجب به وجب را جستجو کردند اما اثری از علی نبود 

وقتی خیالشان از اینجا راحت شد همگی رفتند و علی ازادانه از مخفیگاهش بیرون امد 

وارد اشپزخانه شد و مقداری از نان که از شام دیشب باقی مانده بود را خالی خورد می ترسید غذای دیشب را گرم کند مبادا بویش بیرون رود و کسی از وجود او در اینجا مطلع گردد

لباسهای خونی را عوض کرد و دوش گرفت اب را که روی سرش می ریخت تمام حوادث امروز جلوی چشمانش رژه می رفت 

صدای گریه هایش با صدای اب گم می شد به سختی حمامش را به پایان رساند و بیرون امد 

حالش با رفتن به حمام هم خوب نشد 

سرش همچنان تیر می کشید و قلبش برای اتفاق امروز هنوز به شدت می تپید 

چادر مادرش را برداشت و بو کشید چقدر جایش خالی بود که در این وضعیت پیشش باشد و گرمی بخش وجود سرد و خسته اش شود 

با خود گفت: کاش پدرم بود انوقت کسی جرات نمی کرد مرا اذیت کند با قاب پدر که روی زمین افتاده بود و شیشه اش شکسته بود انقدر در دل کرد تا خوابش برد 

صبح زود قبل از طلوع افتاب بیدار شد وضو گرفت و نماز صبحش را خواند و مقداری از نانی که مانده بود را خورد و بقیه اش را با خود برد وقت رفتن چشمش به قران کوچک روی طاقچه افتاد که مادرش می گفت : 

پدرت همیشه این قران را همراه داشت و می خواند 

قران را بوسید و داخل جیب لباسش گذاشت و به راه افتاد 

با خود گفت: شاید دیگر هیچوقت به این خانه برنگردم برای همین یک دل سیر همه جا را خوب نگاه کرد 

با بسته شدن در نگاه او هم از خانه قطع شد و حالا علی می رفت تا ببیند دست تقدیر او را اینبار کجا خواهد برد

انها زودتر از علی خود را به خانه رسانده بودند و عقده های این سالها را سر گل سیما خالی کردند 

انقدر زن بیچاره را زده بودند که از هوش رفته بود گویا می خواستند روز مادر برای نامادری خود سنگ تمام بگذارند 

علی وارد حیاط شد همه ی حیاط را بهم ریخته دید گلدانها شکسته و خاکها پراکنده 

حوض پر اب و زلال گل الود بود شیشه های خانه شکسته شده بود و …

علی وارد سالن شد تمام خانه بهم ریخته بود لباسها رختخوابها و پتو ها و ملافه ها همه روی زمین رها شده بود و تمام اتاقها و اشپزخانه هم، چنین وضعی داشت 

گل سیمای بیچاره هم بیهوش روی زمین افتاده بود و از سرش خون جاری بود 

علی اصلا دردهای خود را فراموش کرده بود و بی اختیار در اغوش مادر افتاد و بلند بلند گریه می کرد 

گل سیما چشمانش را ارام باز کرد و زیر لب علی را صدا می زد 

علی لیوان ابی اورد و به او داد 

می خواست مادرش را بلند کند اما گل سیما انقدر درد داشت که نمیشد 

گویا تمام بدنش اسیب دیده بود از جمله کمرش 

علی دست و پایش را گم کرده بود و فقط اشک می ریخت 

نمیدانست به چه کسی بگوید و چکار کند !

مردم از باز بودن در حیاط در ان موقع صبح شک کرده و تعدادی از خانمها را فرستاده بودند در حیاط 

انها تا علی و وضع سیما را دیدند فوری با 115  تماس گرفتند 

انها خیلی دیر امدند و در این مدت گل سیما از درد دوباره بیهوش شد 

علی بی تابی می کرد و بی قرار شده بود 

بالاخره ماموران اورژانس رسیدند و گل سیما را با احتیاط با خود به بیمارستان بردند

علی هر چه کرد او را نبردند و گفتند: به بودنش نیازی نیست 

علی برگشت به خانه و انقدر گریه کرد تا خوابش برد 

یک ساعتی خوابید و وقتی بیدار شد درد سرش بیشتر شده بود و حال بدی داشت 

دلش می خواست برود و از برادران بی رحمش بپرسد چرا با او چنین کردند و هزاران سوال دیگری که در ذهنش داشت 

با همان لباسهای خون الود که از جراحات مادر بر لباسهایش بود راهی انجا شد 

در راه همه با تعجب او را نگاه می کردند 

 او نزدیک خانه ی برادر بزرگترش ایستاده بود بدون انکه بتواند زنگ خانه ی انها را بزند 

حمید پسر برادر علی و هم سن او بود از پشت شیشه علی را دید که نزدیک حیاطشان ایستاده 

اتفاقا حمید هم سحر در زمین برای بردن سهم اب شرکت داشت و حالا با دیدن علی رفت تا مثل صبح حالی از او بگیرد

در را که باز کرد نگاه پیروزمندانه ای در صورتش دیده میشد 

علی یاد ضربه ی صبح افتاد و سرش دوباره تیر کشید 

ناگهان یاد خونهای بدن مادر و ناله هایش و حالا نگاه پیروزمندانه ی حمید او را بسیار عصبانی کرد بی اختیار چاقوی ضامن دارش که برای کارها از ان استفاده می کرد را از جیبش در اورد و در شکم حمید فرو کرد 

از زمان باز شدن در توسط حمید و فرو کردن چاقو فقط چند ثانیه طول کشید 

یکباره علی چشمش به دستان پر خونش افتاد و حمید که فقط با گفتن یک اخ بی جان و خون الود بر روی زمین افتاده بود

خانواده ی برادرش فوری دویدند و همچنین همسایه ها 

اما علی انقدر ترسیده بود که نفهمید چطور از انجا فرار کرد

او فقط می دوید و اشک می ریخت….

✍منتظر قسمتهای بعدی باشید….

یک ربع به چهار گل سیما علی را بیدار کرد 

او هم سریع دست و رویی شست و اماده شد لباسهای مخصوص ابیاری و چکمه های بلند و پلاستیکی بعد هم از کنار دیوار بیل دسته چوبیش را برداشت و راه افتاد 

در ان تاریکی شب با چراغ قوه اش که نور تقریبا خوبی هم داشت همه جا را می دید 

انقدر در تاریکی این مسیر را امده بود که چشم بسته هم می توانست 

خلاصه رسید به زمین شروع کرد به بیل زدن و سنگهای جلوی اب را برداشت تا اب، زمین تشنه را سیراب کند بعد رفت سراغ بقیه ی جوی ها تا انها را هم اماده کند 

اما یکباره اب قطع شد هاج و واج مانده بود که چه اتفاقی افتاده 

از ابیار قبلی که داشت به سمت خانه اش می رفت پرسید او با تعجب نگاهی به علی انداخت و گفت: من فکر کردم امشب نوبت برادرانت هست اخر انها داشتند اب را به سمت زمین خودشان می بردند !!

علی با شنیدن این حرف دوید سمت زمین برادران، تا علت را بپرسد درست بود انها داشتند اب را برای زمین خود بر می داشتند که او به انها رسید با هم گلاویز شدند و یکی از انها با بیل بر سر علی زد و او بی هوش همانجا افتاد 

انها هم فرار کردند 

علی همچنان بیهوش بود و ابیار نوبت بعد او را که دید بر کول خود سوار کرده با خود برد

در راه علی کم کم به هوش امد وقتی یادش به جریان برادران افتاد از ان ابیار خواست او را بر زمین بگذارد و برود سرش کمی درد می کرد اما قدرت راه رفتن داشت 

می ترسید گل سیما او را در این وضع ببیند و پس افتد برای همین ساعتی همانجا کنار چشمه ای نشست تا حال مناسبی پیدا کند همانجا مقداری خوابید وقتی به خود امد افتاب طلوع کرده بود با همان اب چشمه کمی سر و وضعش را مرتب کرد و راه افتاد به سمت خانه

وقتی به خانه رسید در باز بود با نگرانی وارد حیاط شد و….

روز مادر نزدیک بود و علی درفکر بهترین هدیه بود 

هرچه نگاه کرد چیزی به ذهنش نرسید شب که از سرکار برگشت سریع شام را خورد و در جمع کردن و شستن ظرفها کمک داد 

خسته به رختخواب رفت و انقدر به کادوی روز مادر فکر کرد تا خوابش برد

صبح وقتی بیدار شد مثل دیشب حسابی در کارها کمک داد و بعد به سرکار رفت اما فکر خرید کادو او را راحت نمی کذاشت 

از صاحب کارش اجازه گرفت و به جای کار رفت به شهر از این مغازه به ان مغزه تا بالاخره یک جفت گوشواره به چشمش قشنگ امد و ان راخرید

ان را در جعبه کادوی صرتی رنگ با لبه های طلایی و روبان قرمز پیچید و در پاکت کاغذی گلدار زیبایی گذاشت و حالا خیالش از کادوی روز مادر راحت بود 

در راه یک جعبه شیرینی تر هم گرفت و سریع خود را رساند ترمینال 

داخل ماشین شد هنوز اتوبوس پرنشده بود از پله ها بالا رفت و در صندلی تکی وسط اتوبوس نشست داشت از پنجره بیرون را تماشا می کرد جمعیت فراوانی که در حال رفت و امد بودند مردی وارد اتوبوس شد روسری های رنگارنگ زیبا می فروخت علی بادیدن روسری ها یکی از ان گلدارهای مادر پسندش را جدا کرد و خرید 

کم کم اتوبوس هم پر شد و راه افتاد علی نفس عمیقی کشید

موقعی که رسید روستا خود را سریع به سرکار رساند و وسایل همراهش را به صاحبکارش داد تا موقع برگشتن از او بگیرد 

وقت کار که تمام شد وسایلش را تحویل گرفت 

امد خانه با دست پر و روی خندان مادر که از دیدن کادو و شیرینی تعجب کرده بود و هم خوشحال علی را در اغوش کشید 

ان شب تا وقت خواب خانه از خنده ها و صحبتهای انها جانی تازه گرفته بود 

فردا صبح روز مادر بود ولی علی شب میلاد برای مادرش جشن گرفته بود 

خیلی زود بساط شادی را جمع کردند و خوابیدند چون علی باید ساعت 4 صبح برای ابیاری بیدار می شد 

✍منتظر قسمتهای بعدی باشید….

در بین درد دلها ناگهان بغضش ترکید و گوشه ای نشست 

گل سیما تا به حال علی را اینطور ندیده بود او هم ناخوداگاه اشکانش جاری شد 

علی از رفتار برادران شکایت می کرد از اینکه بی اجازه اش به زمین می روند و محصولاتش را می برند 

از ابیاری های نصفه و نیمه اش که برادران اب را می بندند 

علی از این وضع خسته بود و این همه نامهربانی را تاب نمی اورد 

کنار مادرش نشست و از او خواست سیر تا پیاز امدنش به این روستا را برای علی بگوید همچنین دلیل این همه دشمنی را 

گل سیما هم تک تک اتفاقات را از اول اشنایی با حاج علی تا امروز که کنار علی نشسته بود را گفت 

انگار با شنیدن ماجرا حس خوبی به علی دست داد او فهمید که چقدر مادرش هم مثل او غریب است

از ان روز علی قران حاج علی را بر میداشت و فقط نگاه می کرد و هر وقت روی قلبش می گذاشت ارام می شد

علی رفتارش با مادرش خیلی عوض شده بود بیشتر در کارها کمک می کرد، پای صحبتهایش می نشست و هر جمعه با هم قرار می گذاشتند برای یک تفریح در بیرون گاهی به سیاحت گاهی هم زیارت 

باهم مشهد رفتند و کربلا و انقدر با هم بودن را تمرین می کردند که خیلی رفتارهای بیرون از خانه برایشان بی اهمیت بود 

علی باز هم از برادران نامهربانی می دید و حتی از بچه های انها ولی صبوری می کرد 

حتی خیلی از اتفاقات و برخوردها را به مادر نمی گفت 

او به خود قول داده بود اب در دل مادرش تکان نخورد و روی این قول سفت و سخت پایبند بود 

✍منتظر قسمتهای بعدی باشید….