زیبایی های زندگی

حال حاج رسول وخیم شده بود انقدر که مجتبی ترسید پدرش را از دست دهدحاج رسول یا بیهوش بود یا وقتی هم که به هوش می امد بی تاب انچه دیده بود میشد 

مجتبی که حال پدر را دیدهمان جا قول داد که ان دختر را فراموش کند تا پدر بیشتر ازار نبیند 

حاج رسول اول باور نمیکرد اما مجتبی مصمم حرفهایش را تکرار کرد و باعث شدحال پدر بهبود یافته به خانه برگردند

مجتبی بعدها از این حرفها پشیمان شد اما حال پدر او را از گفتن حرف دلش باز میداشت سخت بود اما با دیدن حال خوب پدر سعی می کرد ارزوهایش را فراموش کند و فقط به زندگی اجباری که پدر برایش تدارک خواهد دید فکر کند 

مثل فردی که هیچ دیدی از اینده ندارد و دنیای خود را پوچ  و خالی میبیند به پنجره ای که رو به حیاط و باغچه باز میشد خیره شده بودوقطره اشکی از گوشه ی چشمش چکید

✍منتظرقسمتهای بعدی باشید…

حال حاج رسول وخیم شده بود انقدر که مجتبی ترسید پدرش را از دست دهدحاج رسول یا بیهوش بود یا وقتی هم که به هوش می امد بی تاب انچه دیده بود میشد 

مجتبی که حال پدر را دیدهمان جا قول داد که ان دختر را فراموش کند تا پدر بیشتر ازار نبیند 

حاج رسول اول باور نمیکرد اما مجتبی مصمم حرفهایش را تکرار کرد و باعث شدحال پدر بهبود یافته به خانه برگردند

مجتبی بعدها از این حرفها پشیمان شد اما حال پدر او را از گفتن حرف دلش باز میداشت سخت بود اما با دیدن حال خوب پدر سعی می کرد ارزوهایش را فراموش کند و فقط به زندگی اجباری که پدر برایش تدارک خواهد دید فکر کند 

مثل فردی که هیچ دیدی از اینده ندارد و دنیای خود را پوچ  و خالی میبیند به پنجره ای که رو به حیاط و باغچه باز میشد خیره شده بودوقطره اشکی از گوشه ی چشمش چکید

✍منتظرقسمتهای بعدی باشید…

حاج رسول بعد از نماز صبح و صبحانه رفت بیرون از منزل و در کوچه ی پشتی بدور از چشم دیگران اینقدر ایستاد تا پسرش هم برای رفتن به کتابخانه از خانه خارج شد 
کتابخانه نزدیک خانه بود و برای همین مسیر را پیاده رفت
حاج رسول نزدیک ان کتابخانه یک اتاقک سفید رنگ دید از انهایی که جلویشان کلی روزنامه و مجله هست و یک عالمه بادکنک و خوراکی های رنگارنگ هم به سقف و کناره هایش اویزان هست
رفت انجا و تا تعطیلی کتابخانه هم کمک ان مرد کرد و هم دورادور هوای کتابخانه و پسرش را هم داشت
ظهر موقع اذان هم پسرش کتابخانه را به همراه دوستش بست و به مسجد رفتند حاج رسول هم به دنبال انها نماز که تمام شد در راه دو تا ساندویچ خریدند و در مسیر تا رسیدن به کتابخانه خوردند
عصر نزدیک ساعت سه و چهار دختری وارد کتابخانه شد  مدت زمان ماندنش در انجا نسبت به بقیه کمی بیشتر شد 
حاج رسول هم ان مرد فروشنده را فرستاد کتابخانه تا سر و گوشی اب دهد 
اما ان دختر هم یکی مثل مجتبی در انجا مشغول به کار بود و هر سه نفر به شدت مشغول کار بودند و هیچ مورد مشکوکی نبود 
کار انها تا غروب ول کشید و بالاخره با بلندشدن صدای اذان در کتابخانه را بستند و به خانه برگشتند 
حاج رسول از طرفی خوشحال بود که پسر خوبی دارد که سرش به زندگی خود مشغول است و از طرفی هم ناراحت بود که نتوانست حقیقت را بفهمد همینطور ارام ارام پشت سر انها حرکت می کرد دو نفر دیگر از یک مسیری از او جداشدند و حالا مجتبی تنها به سمت خانه می رفت در راه یک شاخه گل خرید و یک کارت پستال زیبا و راهی خانه شد چهار پنج خانه نزدیک خانه ی حاج رسول که رسیددر خانه را زد دختری که معلوم بود منتظر اوست و به محض شنیدن صدای در ان را باز کرد گل و کارت را گرفت و سریع در را بست 
حاج رسول از خشم دستش را محکم به دیوار کوبید و از شدت ناراحتی نقش بر زمین شد 
مجتبی که متوجه حضور پدر شده بود بلافاصله با کمک همسایه ها او را به اولین بیمارستان نزدیک خانه بردند
✍منتظر قسمتهای بعدی باشید…

بحث رضایت طلبیدن سه ماهی طول کشید و باعث شد حاج رسول از زندگی شخصیش باز بماند 

پسرش که تازه دیپلم گرفته بود در یک کتابخانه ی بزرگ مشغول کار شده بود بی انکه به پدرش گفته باشد 

حاج رسول تا این را فهمید خیلی عصبانی شد چون دلش می خواست پسرش همین کار او را دنبال کند اما پسرش علاقه ای به کار پدر نداشت برای همین چند روزی با هم بحث داشتند اما حاج رسول که وقت زیادی نداشت کم کم تسلیم پسرش شد 

یک شب همه را دور خودش جمع کرد و از زهرا که 12 سال داشت و مجتبی که پسر بزرگترش بود و 18 سال سن داشت خواست هر دو ازدواج کنند از انجایی که خانواده ی حاج رسول هنوز در جریان بیماری او نبودند اولین مخالف همسرش بود که اینها هنوز کوک هستند مخصوصا در مورد زهرا همسرش به هیچ وجه راضی نبود

اما حاج رسول زمینه ی امدن خواستگارها را فراهم می کرد و جالب این بود که حداقل روزی دو سه خواستگار می امدند و می رفتند ولی هیچکدام باب میل حاج رسول نبود
مجتبی هم چند روزی قایم شده بود خنه ی این دوست و ان دوست شاید مثل جریان شغلش پدر تسلیم شود

اما حاج رسول در این مورد کوتاه نمی امد و با یک خانواده ی خوب قرار گذاشته بود تا بروند خواستگاری 

مجتبی این را که دید عصبانی و بی تاب شد و انقدر گریه کرد تا حاج رسول مجبور شد زنگ بزند و خواستگاری را چند روزی عقب بیاندازد

زهرا از انجا که پدر را خیلی دوست داشت روی حرف پدر حرفی نمی زد 

اما مجتبی را نمیشد راضی کرد دست اخر حاج رسول به این همه لجاجت پسرش شک کرد برای همین تصمیم گرفت یک روز از صبح تا شب او را تعقیب کند شاید دلیل این همه مخالفت را بفهمد

✍منتظر قسمتهای بعدی باشید…

اما همه چیز خیلی هم طبق میل او پیش نمی رفت گاهی افرادی که اسم انها را در لیست نوشته بود و به در خانه و محل کارشان می رفت به این سادگی ها حلال نمی کردند و گاه با بی انصافی مطالباتی داشتند که هزینه ای زیاد داشت 
اما برای حاج رسول مهم نبود و سعی می کرد فقط و فقط به حلالیت فکر کند 

خیلی ها هم شرایطی داشتند که اصلا در توان او نبود و شاید چندین روز پیاپی باید رفت و امد می کرد تا ان فرد را راضی کند و یا کاری کند که او بپذیرد این شرایط اصلا از عهده ی او خارج است
مثلا  وقتی به خانه ی یکی از دوستانش رفت و بابت شوخی او در نوجوانی که باعث شده بود در اب بیفتد از او حلالیت طلبید ان طرف هم بی تعارف به او گفت به شرطی تو را حلال می کنم که با خواهرم ازدواج کنی وگرنه … حاج رسول بیچاره هم یک هفته ای با پا در میانی این و ان بالاخره توانست ان دوستش را راضی کند تا از قید شرطش بگذرد 

حاج رسول وقتی جوان بود و تازه مغازه اش را که ان موقع کوچک بود را راه انداخته بود با چند تن از دوستانش به تفریح می رود و انها بعد از اجرای یک مسابقه که حاج رسول در ان باخته بود او را مجبور می کنند از یک مغازه در ان حوالی سیبی بدزدد و فرار کند و او هم متاسفانه این کار را انجام داده بود بعد از کلی پرس و جو بالاخره ان مغازه را یافت ولی صاحبش را هیچگاه ندید و نتوانست حلالیت بطلبد چرا که او از دنیا رفته بود برای همین به پیشنهاد حاج اقا نوری تصمیم گرفت برای او چند شب جمعه خیرات دهد شاید با اینکار ان دنیا بتواند حلالیت بطلبد

یکبار سر فرستادن شیرینی به مجلسی با صاحب خانه ای بحثش شده بود و حالا که حاج رسول برای حلالیت می رفت او هیچ رقم رضایت نمیداد نه پول می خواست و نه شرطی داشت ولی حاج رسول هر چه می کرد او راضی نمیشد هر چقدر ریش سفید فرستاد و این و ان را واسطه قرار داد فایده ای نداشت که نداشت شاید باید چندین بار دیگر هم می رفت ولی از این دست افراد کم نبودند که راضی به رضایت نمی شدند اینها را حاج رسول یادداشت می کرد و میداد دست حاج اقا تا بعد از مرگش شاید بتواند از انها رضایت بگیرد

اری همیشه حلالیت طلبیدن اسان نیست و حالا حاج رسول مانده بود و این افراد سر سخت او مدتها درگیر انها بود شاید بتواند رضایت بگیرد

✍منتظر قسمتهای بعدی باشید…