زیبایی های زندگی

علی   که حالا 18 ساله بود و سن قانونی را هم دارا بود به زندان فرستادند 

زندان مناسب حال او نبود و روزهای سختی را می گذراند اما بهترین موردی که باعث خوشحالیش بود و به او ارامش میداد وجود قران پدر بود 

او که حالا می توانست قران را به خوبی بخواند و حفظ کند 

هر چند در زندان و اخلاقهای متفاوت حفظ قران هم اسان نبود اما او فقط با قران ارام میشد 

علی قبل از امدن به زندان در مورد مادرش با غلامعلی حرف زده بود و اینکه می ترسید وارد بیمارستان شود و از مادرش سراغی بگیرد

غلامعلی بعد از انکه علی وارد زندان شد اول به بیمارستان رفت و متوجه شد مادر علی مرخص شده 

بعد به ده رفت و سراغ او را گرفت و خلاصه خود را به مادر علی رسانده خبر زندان او را داد

علی مثل همیشه گوشه ای از زندان را انتخاب کرده و مثل همیشه قران را حفظ می کرد در حال خود غرق بود که از بلندگو او را صدا زدند 

با شتاب خود را رساند و همانطور که توقع داشت مادرش به ملاقاتش امده بود 

از پشت شیشه مادرش را دید که چقدر ضعیف شده و از بین رفته انگار هزارسال پیرتر شده بود 

هر دو با دیدن یکدیگر بغضشان ترکید و گریه کردند 

چقدر دلش می خواست شیشه را کنار بزند و ساعتی در اغوش مادر جا بگیرد اما ….

مادر فقط نگاهش می کرد و اشک می ریخت 

چند دقیقه ای با هم حرف زدند و علی متوجه شد ضربات ان روز برادران باعث شده مادرش فلج شود و چشمانش هم خیلی کم سو شده بود به قدری که بیشتر صدای علی او را ارام می کرد و نمیتوانست به خوبی قیافه اش را ببیند 

انقدر حرف زدند و درد دل کردند تا وقتشان تمام شد 

لحظه ی رفتن خیلی سخت بود اما چاره ای هم نبود 

وقتی علی برگشت به بند حال و روز مادرش حتی لحظه ای از جلوی چشمانش کنار نمی رفت

هر هفته یا مادرش به دیدارش می امد یا غلامعلی و این تنها دلخوشی علی بود در ان روزها 

دادگاه اول علی شروع میشد و او سوار بر ماشین مخصوصی به سمت دادگاه در حرکت بود

✍منتظر قسمتهای بعذی باشید…